కనుపాపను ఆవరించిన
చీకటి కాటుక
జారిపోయే మెలకువను లెక్క చేయక
స్వప్నాల వీధికి లాక్కెళ్తుంది

చుక్కల తోపును తప్పుకుంటూ
ఆకాశ దండానికి వేలాడుతూ తక్కెడ
తనతో సరిదూగమంటూ
పదాలకు సవాలు విసురుతోంది
తూకానికి కూర్చున్న కాలం

అల్లిబిల్లిగా ఎగురుతూ గిరికీలు కొడుతూ
ఒక్కటొక్కటిగా మెల్లి మెల్లిగా
సంధి చేసుకుంటూ తరాజులోకి
చేరుతున్నాయి పదాలు

కాలం బరువుకు
తేలిపోతున్న పదాలు
దిగులుతో చిన్నబోయాయి
అప్పుడే అటుగా వచ్చిన
తోకచుక్కొకటి వాటిని పలకరిస్తూ
రెక్కలల్లార్చి వెళ్ళిపోయింది
పదాలకేదో తోచింది

తరువాత..
తారకల కాంతిని గ్రోలిన పదాలే
తక్కెట్లో మిగిలాయి
సరికొత్త వాక్యమేదో మిణుక్కుమంది
ఇప్పుడు కాలం కూడా వాక్యం పక్కనే

- నస్రీన్‌ ఖాన్‌,
9652432981